Maria Sharapova – Serena Williams BUSİAD Evi’nde kapıştı

Bursa Sanayici ve İşadamları Derneği (BUSİAD) 2012 değerlendirmesi ve 2013 beklentilerini basın mensuplarıyla paylaştı. BUSİAD Evi’nde düzenlenen toplantı TEB-BNP Paribas WTA Championships’in Ekim ayında İstanbul’da yapılan finaline damgasını vuran Maria Sharapova – Serena Williams maçını aratmadı.

Stratejik bir nokta olması açısından tam orta yere oturdum. Sağımda Williams – solumda inleyen nameleriyle Sharapova… Maç boyunca Williams, atalarını ABD’ye getiren gemilere ve beyaz adama duyduğu öfkeyi çıkartırcasına vurdu da vurdu… Sharapova ise tüm içtenliğiyle son yıllarda maçlar dışında oluşan popülaritesini yerden kaldırarak karşıdan gelen toplara hasbelkader karşılık vermeye çalıştı… Gözümde Yeşilçam sahneleri canlandı…

Bir film şeridi halinde düşünecek olursak toplantının başlangıcı ve bitişi arasındaki süreç şu yüz ifadeleriyle özetlenebilir…

Özel sektör kendi ayağına kurşun sıktı
Öte yandan toplantının tarihi tamamen bir falsoydu. Zira bir akşam önce Bursalı basın mensupları Bursagaz’ın geleneksel olarak düzenlediği Basın Bowling Turnuvası’ndaydı… Dolayısıyla sabahki toplantıya labut devirme konusunda idmanlı bir şekilde gelen basın camiası akşamki hezimetlerinin intikamını aldı.

Vurmakta çok da haksız sayılmazlardı zira…
2013’te yatırım yapılması cazip olacak ülkelerin içerisinde Türkiye’nin olmaması gazetecileri içlendirdiğinden “Raporu hazırlarken Türkiye’yi yatırım yapılabilecek ülkeler arasında görmediniz mi?” sorusu ortaya atıldı. Yönetim Kurulu Üyeleri hep bir ağızdan “Biz global anlamda değerlendirdik” şeklinde açıklama telaşesine düşerken, Yönetim Kurulu Üyesi Ergun Hadi Türkay’ın “Bu soruyu sormak bile bence büyük kabiliyet gerektiriyor” şeklindeki sert çıkışında yer alan “soruyu beğenmeme ve soranı ezme” edası birkaç saniyelik soğuk rüzgar estirdi. Hemen onun yanında oturan Bursa Çimento Genel Müdürü Mürsel Öztürk durumu anlayıp, “Türkiye’den bakıldığında bu ülkeler görülüyor, dışarıdan bakılsa Türkiye yatırım için cazip görülüyor” açıklamasıyla ortamı yatıştırdı. Bunun üzerine ilgisi dağılan gazeteciler kendi arasında kaynaşmaya, kikirdemeye, mırıldanmaya başladı. Bu lakaytlık yönetimin gözünden kaçmamış olsa da ceket yerine “basına dokunan yanar” ilkesini giyinmiş olan üyeler pek ses etmedi.

Toplantı bittiğinde hepsi de kendi düğününden yeni çıkmış gelin ve damat edasındaydı. Yani başlarına neyin geldiğini veya geleceğini, ne kadar oynayıp, ne kadar altın topladıklarını kestiremeyecek halde…

Sonuç olarak bilen ancak bildiğini anlatamayan BUSİAD, bilmiyormuş gibi görünmekten kendini kurtaramadı…

OİB Otomotiv Lisesi Türkiye’nin ilk ve tek çatısı akan “Yeşil Okul”u oldu

Yeşil ekran, yeşil okul, yeşil fabrika, yeşil bina, yeşil hastane derken toplum olarak yeşerdik. Haberimiz yok.


Yeşil Ölümsüzler kervanına bir halka da (Bursa Valisi’ni anmadan geçemeyeceğim) Bursa’da eklendi. Ford Otosan ve OİB Eğitim Vakfı işbirliğiyle gerçekleştirilen “Arka Pencere Projesi” Otomotiv Endüstrisi İhracatçıları Birliği Teknik ve Endüstri Meslek Lisesi’ne yeşil bina sertifikası getirdi.

Okul aynı zamanda Türkiye’nin ilk ve tek çatısı akan yeşil okulu oldu. Sertifika törenine gelen konuklar yoğun kar yağışından kaçarak okula sığınırken, burada da yağmura yakalandılar. Konferans salonuna inen merdivenlerde “wet floor” üçgeniyle karşılanan konuklar, olası bir zincirleme kaza tehlikesine karşı kol kola girip, örnek bir dayanışma sergileyerek salona indi.

Salonda oturdukları köşenin aktığını gören basın mensupları hemen çıkıntılık yaparak “Bu ne iştir!” yaygarasına başladı. Yetkililerden aldıkları “Yeşil demek doğa ile uyum içinde olmak demektir. Doğanın dengesiyle bir hareket etmektir” cevabıyla köşelerine sindiler. Bunu içlerine sindiremeyen basın taifesi okuldaki 1 milyon 600 bin metreküp doğalgaz sarfiyatının yapılan çalışmalarla 1 milyon metreküpe indiğini öğrendiğinde ise sırf intikam olsun diye: “Her yer buz gibi. Yakmazlarsa tabii tüketim düşer!” yorumunda bulundu.

“Arka Pencere”ler tablo oldu, dönüşüme gelir sağladı
Tüm bunlar bir yana, proje gerçekten güzel. Ford Otosan Genel Müdür Yardımcısı Cengiz Kabatepe, “Arka Pencere” sosyal sorumluluk projesinin çıkış noktasını şöyle anlattı; “Amerika’ya ihraç edilen Transit Connect modellerimizin şoför koltuğu arkasındaki camın uygun panellerle kapatılması istenmişti. Bunun için birçok deneme yaptık. Parça geliştirme çalışmalarından arta kalanları ise ‘Arka Pencere’ projemiz çerçevesinde yeniden kazandık. Atatürk fotoğraflarından Osmanlı eserlerine, Koç Müzesi’nde sergilen Klasik Otomobil koleksiyonundan Çanakkale Zaferi’nin en özel karelerine kadar birçok fotoğrafı üretim fazlası panellerimize bastırarak birbirinden güzel tablolar meydana getirdik. Bu tabloları bağış usulüyle satarak, gelirini okulumuzun dönüşümünde harcadık. 68 firma, 275 panelimiz için toplam 131.400 TL bağışta bulundu.” Yapılan çalışmalarla okulun 440 bin Kw’lık enerji kullanımı yüzde 30 verimlilikle 300 bin Kw’a, 15 bin metreküplük su tüketimi de 10 bin metreküpe düşürüldü.”

“Yeşil Bina” sertifikası İngiltere’den geldi
Okul yönetimi İngiltere’deki Bina Araştırma Kurumu (BRE) Breeam In Use sertifikasyonuna sahip olmak için değerlendirme süreçlerinden geçti. Bu süreçte, okulun ekolojik test raporu oluşturuldu ve çatıya güneş enerji sistemi kurularak okulun kendi enerjisini kendi üretebilir hale gelmesi sağlandı. Gereksiz elektrik enerjisi ve su kullanımını engelleyecek sensörler takıldı. Bu dönüşümler sonucunda, elektrik ve su tüketiminde ortalama 1/3 oranında tasarruf sağlandı. Çevre çalışmaları için, sivil savunma uzmanları eşliğinde acil durum raporları hazırlandı, yangın ve afet risk analizleri yapıldı. Okul bahçesine bisiklet parkı yapıldı, yangın ihbar santralına acil durumda telefonla çağrı gönderecek modül takıldı. Acil durum planları hazırlanarak ilgili personel ve öğrencilere eğitim verildi. Geri dönüştürülebilir atık toplama alanları oluşturuldu. Bina kullanım kılavuzu, satınalma ve çevre politikası kitapçığı hazırlandı, kullanıcı memnuniyet araştırmaları yapıldı. Tüm bu çalışmaların ardından okul, yeşil bina sertifikası almaya hak kazandı.

Bobi, "Hayırlı olsun" der...

Bursa'da Moğol 'istilası'...

"Geldiler, yaktılar, yıktılar ve çekip gittiler” demiş bir tarihçi…


İskender Pala’nın son kitabı ‘Od’da da Moğol istilasından bahsedilir.

Benim tanıdığım yegane Moğollar Cahit Berkay, Taner Öngür ve Engin Yörükoğlu’dur. Onlar da Moğol değildir.

Cahit Berkayla Engin Yörükoğlu’nu az zorlasak belki Moğol’a benzer ama arada Taner Öngür sırıtır.

Moğollar denildiğinde aklıma bir de ‘Cengiz Han, Bağdat, eski yazma eserler, rasathane ve vesika’ gibi kelimeler gelir…

Oysa Moğollarla bir ortak yanımız vardır. O da Viyana kapılarından dönmüş olmamızdır…

‘Onlar yordu, biz girdik’ şeklinde bir yorum yapmak isterdim ancak, bizim Avrupa’yı işgalimiz 1961 Anayasası ile birlikte Türk vatandaşlarına seyahat özgürlüğünün temel bir hak olarak tanınması üzerine “konuk işçi” (gastarbeiter) olarak Almanya ile başlar.

'Dede erik yer, torunun dişi kamaşır' derler... Cengiz Han'ın yediği eriklerle gelenleri kamaştırmayalım şimdi...


Velhasıl bu yıl 6’ncısı düzenlenen Dünya Moğol Kongresi Bursa'da başladı. Açılışa gitmedim ama yarınki Ekonomik Formu izlemeyi ve birkaç Moğol görmeyi sabırsızlıkla bekliyorum.
Bugünkü açılışta konuşan Dünya Moğollar Kongresi Başkanı Büyükelçi, Moğolistan Dışişleri Eski Başkanı T.S. Gombosuren, iki ülke arasında ikili ilişkilerin gelişmesi için yararlı çabalar gösterileceğine vurgu yapmış.

"Geçen sene 37 milyon dolarlık bir ticaret hacmine ulaştık. Bu da günden güne artıyor. Moğolistan'daki Türk yatırımcı tutarı 2,2 milyon dolar seviyesine ulaştı. Ayrıca TİKA çok faydalı projeler geliştiriyor. Bu projelerin toplam tutarı ise 27 milyon dolar. Türkiye ve Moğolistan ilişkilerinin daha derine ulaşmasını istiyoruz. Demokratik yollarla birlikte ülkelerimiz ve halklarımız arasında ilişkileri daha da geliştirip bunun meyvelerini ise birlikte toplayalım" demiş.

Ben de dünya gözüyle bir Moğol görmeden yorum yapmak istemiyor ve hakkımı yarına saklıyorum.

Kim gördü... Bobi gördü...

Rahmetten kaçmadan patimi kuyruğumu sallaya sallaya ve dahi ıslana ıslana dolanırken yanıma siyah pardesülü, uzun boylu, bir bastonu eksik ak saçlı biri yaklaşarak "Burada Bursagaz varmış, nerededir?" diye sordu.

Çok heyecanladım, çünkü her zaman bir köpeğe adres sorulmaz...

"Tanıdım seniii" dedim...

Gerçekten de tanıdım...

Yer tarifinden sonra "Beni nereden tanıdınız?" diye ısrar edince, "Eski bakan" dedim...

İnanamadı. "Beni hatırlamanıza çok memnun oldum" dedi....

"Bir zamanlar önemli mevkilerde görev yapmış olan insanlar devirleri geçince hatırlanmaktan ne kadar da memnun oluyor... Egosantrik bir durum sanırım" diye düşündüm...

Her şeye rağmen onu üzmemek için "Hiç değişmemişsiniz" dedim...

"Ama ben 1993-1994 yıllarında bakanlık yaptım. Nasıl hatırlayabildiniz? Bravo" dedi...

"İnsanları hatırlamak değil, insanların kendini size nasıl hatırlattığı önemlidir" diyecektim...

Olmadı...

Patimi avcuna aldı, insanların yaptığı gibi tokalaştık. Ayrıldık...



"Evet, Sivas, Madımak Oteli, 2 Temmuz 1993, İçişleri Bakanı..." diyemedim ya...



Diyeydim iyiydi :)

Hangi Bursalı sanayici film yapımcılığına soyundu?

Bursa’da bir film platosu kurulması söylemleri zaman zaman kulağımıza gelirken, bazı geleceği gören sanayiciler de bu işin altyapısında yer almak için şimdiden kolları sıvadı. Bobi olarak bunları tespit etmek de bana düştü.


Bursalı sanayicilerin en etik, en tekstilci kişiliği, Amerikalarda okuttuğu evlatlarının ısrarlarına dayanamayarak İstanbul’da kurduğu bir şirketle, ya herru ya merru, diyerek yapımcılığa soyundu. Bir tekstilci sinemadan, yapımcılıktan ne anlar dememek lazım. Daha önce inşaatçıyken tekstil sektörüne girenlere ses çıkarılmadığı gibi tekstil sektörüyle birlikte başka işler yapmak isteyenlere de ses çıkarılmamalıdır. Etik olmaz. Burada önemli olan özsermayenin güler yüzü, tatlı dilidir. O mutlu olduğu sürece herkes her sektöre girebilir.

Zira Adam Smith ne der?

“Laissez-faire, laissez-passer” (Bırakınız yapsınlar, bırakınız geçsinler)

“Let Things Alone, Let Them Pass, The World Revolves Itself”

Üretim faktörlerinin bir kesimden diğerine serbestçe geçebilmesi gerekmektedir, bu geçişi sağlayan en önemli etken de fiyattır.

Bir diğer bilgi de otomotiv sektöründen geldi. Onlardan aldığı hevesle mühendislik tahsilini yarıda bırakan otomotiv sektörünün Bursa’daki Fransız temsilcisi firmalarından birinin taze genel müdürünün oğlu da sinema okumaya başladı.

Bu işleri çok önceden öngörerek kariyerini bu yolda şekillendiren bir diğer isim ise turşu gibi Berrak bakışlı, Gogol Bordello bıyıklı E.T. idi. Kendisi yola yeni revan olanlara hamilik yapar mı bilmem.

Ama benim için konunun farklı bir ehemmiyeti var. Bugüne kadar üniversite öğrencilerinin mezuniyet projeleri kapsamında hatır gönül, değerlendirmeye alınan, ancak çekmeye kimsenin cesaret edemediği güzel senaryo fikirlerime de daha profesyonel, yeni bir kapı açılmış oluyor böylece.


Dağyenice Termal film platosu... Why not?

Bence Vali Bey önderliğinde Bursalılar olarak burada bir sinerji yaratabilirsek, Dağyenice bölgesinde termal bir film platosu kurup, 3. Yaş turizmi çerçevesinde Sylvester Stallone, Mickey Rourke, Jason Statham, Jet Li, Arnold Schwarzenegger, Bruce Willis’in oynadığı “The Expendables” tadında güzel filmler çekilebilir, Hollywood’u bile sallar, Bollywood’u silkeleriz.

cooolllll ;)


Cast işini üzerime alıyorum. Oyuncuları ben bulurum…

Herkese hayırlı işler…